Op de jaarlijkse Antarctica-dag delen jonge poolonderzoekers hun ervaringen op de polen met schoolkinderen. Een van die onderzoekers is onze adviseur Linde van Bets, die haar promotieonderzoek in Spitsbergen deed. In dit blog vertelt ze over haar ervaringen tijdens de speciale pool-les.
Naast mijn werk bij Wing, ben ik bestuurslid van the Association of Polar Early Career Scientists (Apecs). Dat is een club jonge poolonderzoekers die educatieve activiteiten organiseert, zoals het jaarlijkse poolsymposium samen met NWO. Ook vieren we telkens op 1 december Antarctica-dag. Op die datum werd in 1959 namelijk het Antarctica Verdrag ondertekend.
Licht en donker
Voor Antarctica-dag werkt Apecs altijd samen met scholen. In 2018 werkten we met de Apecs-afdelingen in België en Luxemburg samen met kunstenaar Udo Prinsen. Hij werkt met “solargraphy”, met zelfgemaakte camera’s met een lange sluitertijd legt hij de verplaatsing van het zonlicht vast in foto’s. We wilden ook zoiets doen met de scholen, rondom het thema licht. Op de Noord- en Zuidpool is het soms immers 24 uur per dag licht en donker.
Groep 7 en 8
Basisschool Het Talent in Nijmegen was zo enthousiast dat ze twee uur inruimden in hun lesrooster, en dat voor maar liefst 150 kids. Eerst vertelde Runa Magnusson, poolonderzoeker over permafrost aan Wageningen Universiteit, en ik, iets over ons promotieonderzoek. Daarvoor onderzocht ik de impact van expeditie-toerisme op Spitsbergen. Dagelijks bezoeken tijdens de zomer twee of drie cruiseboten Spitsbergen. Er varen ook grote cruiseboten met circa drieduizend passagiers naar Spitsbergen. Maar mijn onderzoek richtte zich op de kleinere expeditie-schepen met maximaal driehonderd passagiers: mensen met een bijzondere liefde voor de natuur. Het was wel een uitdaging om mijn onderzoek uit te leggen aan kinderen van groep 7 en 8. Welke woorden zal ik gebruiken? Begrijpen ze dit wel? En ik bouwde natuurlijk veel ruimte in voor interactie en veel foto’s in de powerpoint.
IJsberen op de weg
Af en toe verbaasden de kinderen me met hun slimme vragen. Niet altijd had ik meteen een antwoord klaar. “Wat was uw grootste blunder als onderzoeker? Hoe worden cruiseschepen die zich niet aan de regels houden gestraft?” Het meest spectaculair vonden ze de schiettraining die iedereen die op Spitsbergen verblijft moet doorlopen, ter zelfbescherming bij een eventuele ontmoeting met een ijsbeer. Er kwamen een heleboel praktische vragen bij hen op: “Heeft u een ijsbeer van dichtbij gezien? Waarom moet je op een ijsbeer schieten als die dichtbij is? Waar moet je uw geweer dan op richten? Met welk geweer schiet je dan?” Hopelijk staken ze ook iets van het onderzoek op en niet alleen van de ijsberenjacht, zoals zij het noemden.
Camera’s ophangen
Nadien lichten we het kunstproject toe en gingen we met de kinderen op zoek naar de beste plekken op school om de camera’s op te hangen, zodat ze daglicht en een gebouw in het vizier hebben. Het was de bedoeling dat de camera’s er van 21 december 2018 tot en met 21 juni 2019 zouden hangen, zodat we zowel de kortste als langste dag in beeld zouden krijgen. Rond dezelfde tijd werden camera’s opgehangen in andere scholen in Nederland, België en Luxemburg, en door onderzoekers op de Noord- en Zuidpool. In de zomer stroomden de camera’s binnen. De beelden zijn indrukwekkend. Waarschijnlijk gaan we nog een keer terug naar de scholen om het eindresultaat te laten zien.
Comfortzone
Aan het eind kregen we nog tips en tops van de kids. Ze vonden het vooral leuk dat we ons eigen onderzoeksverhaal vertelden, zonder moeilijke woorden. En dat we uitlegden hoe onderzoekers te werk gingen met onderzoeksvragen en hypotheses. De tijd en moeite die ik heb gestoken om me in te leven in deze doelgroep, is ook waardevolle les voor mijn rol als adviseur. Zo’n samenwerking waarin creativiteit en beeld centraal staat en waarin je af en toe buiten je comfortzone treedt, smaakt naar meer. Vast ook een keer bij Wing!